Bez tytułu

wieśniara 2006-04-08 12:46

Na blogu elka_a piszę historię swojego życia, ale jestem w stanie to robić tylko w czasie, kiedy nikogo nie ma w domciu i mam ciszę, bo muszę przypomnieć i poukładać sobie wszystko. Natomiast w sobotę i niedzielę postanowiłam pisać tutaj o wszystkim, co działo się w międzyczasie. A w ogóle to w trakcie tego pisania historii mojego życia, na boku porządkuję sobie swoje blogi. Bo okazało się, że rozmnożyły się do zawrotnej ilości ośmiu sztuk, z której 2 już zlikwidowałam a jeszcze 3 mam w planie zlikwidować w najbliższym czasie. W domciu panuje względna cisza w zachowaniu najstarszego chłopaka. Co więcej, to nie mam jakoś odwagi iść do sądu i sprawdzić, czy w ogóle coś dzieje się w tej sprawie. A powinno coś dziać się, gdyż nie mam zamiaru zmieniać swojej decyzji odnośnie niego. Z Markiem wszystko na jak najlepszej drodze. Ciągle jesteśmy zafascynowani sobą. I pomimo, że różnimy się w każdym aspekcie naszego życia, to wszystko wskazuje na to, że uda nam się.

Dostałam od Evana maila, którego zatytułował "Ela nooo".

Alka do jasne ciasnej, odpisz cos cooo?
Qrcze, siedze kilka tysiecy kilometrow od domu, wryyy
Apeluje o nieignorowanie mnie :)
Caluje mocno
Mariusz (EVAN)
PS: Evan@... jest teraz adresem firmowym mojej matki i nie odbieram tego maila juz od 2 tygodni.

cudo 2006-04-09 18:13

Tak, jak wczoraj tryskałam wprost humorem i życiem, tak dzisiaj tylko spałabym i spała. Wygląda na to, że to po tej wczorajszej wyprawie do lasu na bieganie, bo po czterech godzinach byłam tak okropnie zmęczona, jakbym drugie tyle biegała. Najgorsze, że na dzisiaj obiecałam robaczkom konie a nie mam najmniejszej chęci wychodzić w ogóle z domciu. W rezultacie znów musiałam ich przekupić, na co Marek, jak zwykle zareagował wykładem na temat metod wychowywania dzieci. W sumie, to sama jestem ciekawa tej nowej stadniny koni, ale nie dzisiaj, innym razem. Natomiast w odpowiedzi na komentarze do poprzedniej notki wyjaśniam, że Mariusz, to taka tylko i wyłącznie znajomość internetowa, jednak z różnymi takimi podtextami. Na dodatek po rycerzach pozostały nie tylko zakute łby, bo Mariusz jest autentycznym rycerzem, kieruje nawet bractwem rycerskim i to wszystko sprawia, że nie jest mi tak zupełnie obojętny.

Marek 2006-04-10 15:16

Długo zastanawiałam się, co lub kogo opisać teraz, ale wyszło mi, że jak ma to być historia pisana od tyłu, to najważniejszą dla mnie osobą obecnie jest niewątpliwie Marek. A ponieważ pisałam o nim bardzo często i wiele już napisałam, więc muszę uważać, żeby nie powtarzać się. Zacznę może od tego, że Marek zbyt często naprzykrza mi się, siadając np. w fotelu w moim pokoju i opowiadając różne ciekawostki z życia politycznego kraju. Sprawia to, że polityki szczerze nienawidzę, bo - jak mówią niektórzy - co za dużo, tego i świnia nie chce. Niestety, równie często zdarza się, że Marek przychodzi do mnie, siada w fotelu i bez słowa wpatruje się we mnie. A ponieważ lubię również w ciągu dnia mieć czas dla siebie, więc z konieczności zamykam się wtedy w swoim pokoju, żeby nie mógł wejść. Marek ma bardzo ciekawą przypadłość, a mianowicie o każdej kobiecie czy dziewczynie, z jaką styka się w jakiś tam sposób, zawsze ma coś złego do powiedzenia. Na początku naszej znajomości, kiedy byłam jeszcze nastolatą, wydawało mi się, że podobam się mu tylko ja. Natomiast teraz, tak prawdę mówiąc, nie wiem, co o tym myśleć. No bo tak. Marka mama opowiedziała mi o Marka pierwszej i jedynej do czasu poznania mnie, dziewczynie. Kochał ją tak bardzo, że kiedy go rzuciła dla innego, targnął się na swoje życie. Cudem odratowany przysiągł, że już nigdy i żadna. I tak było do czasu poznania mnie. Okazuje się, że jestem bardzo podobna do jego pierwszej i jedynej miłości. Po usłyszeniu tego byłam zdecydowana zakończyć naszą znajomość jak najszybciej. Życie jednak miało swój scenariusz i stało się tak, że z nim właśnie utraciłam swoje dziewictwo, które tak troskliwie pielęgnowałam i ochraniałam do czasu spotkania kogoś, kogo pokocham.

C'est la vie ...

"nic nie boli tak, jak życie".

Mnie teraz też boli bardzo fakt, że Marek we mnie kocha dziewczynę, którą naprawdę kocha. Ten fakt tłumaczy jego takie różne sprzeczności, jak np. dlaczego mówi mi, że mnie nie kocha ale wszystkich znajomych uprzedził, żeby nie zbliżali się do mnie za blisko, bo zabije. Jednak na przekór wszystkiemu ja osobiście uważam, że jednak mnie kocha. Nawet, jeżeli we mnie kocha swoją pierwszą dziewczynę. Co dziwne, obie mamy to samo nazwisko, więc możliwe jest jakieś dalsze pokrewieństwo. A poza tym, to Marek ma już tylko same zalety. Od kiedy z nim jestem mam ciągle wrażenie, że bez niego zginęłabym.

Maja 2006-04-11 14:05

Ze wszystkich moich przyjaciół ona właśnie zajmuje najwyższą pozycję. Jest najstarszą, bo aż od piaskownicy i najbardziej sprawdzoną moją serdeczną przyjaciółką. Nasza przyjaźń opierała się zawsze na naszych przeciwieństwach chyba. Uwielbiałam ją od dziecka, bo zawsze bardzo dużo mówiła, za siebie i za mnie. I to dosłownie. Do tego stopnia, że nauczyciele w szkole nazywali ją moim adwokatem. A ponieważ ja z natury jestem bardzo małomówna, natomiast uwielbiam słuchać, więc wiadomo. Przyjaźń na całe życie. Nie powiem, ostatnio coraz częściej jestem o nią zazdrosna. I znów paradox. Kiedyś było odwrotnie, to ona była wściekle wprost zazdrosna o mnie. Miała Marcina, który wyraźnie i jawnie podrywał mnie, więc nie zwracała już nawet uwagi na nic, tylko mnie winiła za to, bo byłam do wzięcia, jak mówiła. Teraz role odwróciły się. Ale zaczęło się to tak naprawdę już w momencie, kiedy Marek sprowadził się do mnie. Od wtedy Maja przyjęła postawę kotki, ciągle łasiła się do kogoś, w tym również do Marka, na dodatek często siadając mu na kolanach. Marek nie reagował do momentu, aż kiedyś powiedziałam Majce, żeby zeszła z jego kolan, bo to jest mój mężczyzna. A następnym razem Marek po prostu usunął ją stanowczo ze swoich kolan mówiąc, żeby znalazła sobie inne miejsce do siadania. Jestem o nią zazdrosna, bo Marek kiedyś sam powiedział, że gdyby nie była tak głupia, jak jest, to na pewno zakochałby się w niej, gdyż z wyglądu jest jego ideałem. Piękna naturalna blondynka o kocich oczach. Na dodatek, co by nie mówić, to pasuje do niego bardziej, niż ja. Pewna nadzieja tkwi w Marcinie, który wprawdzie ją porzucił, niemniej jednak czasami umawia się z nią. Wyjeżdżają wtedy gdzieś w Polskę i spędzają upojne chwile, a czasami nawet dnie i noce, w łóżku. I wcale nie wstydzą się tego mówiąc, że jest to jedyny aspekt ich życia, w którym czują i rozumieją się dobrze.

klękajcie narody 2006-04-12 12:30

Zgodnie z radami, jakich udzieliła mi ola83 i Real_motherfucker odpisałam Evanowi ...

W odpowiedzi napisał ...

http://www.100lat.info/kaczki/